Yaşanılan güzel şeyleri düşündüm, mutlu çocuk yüzündeki gülümsemeyi,
koşturuyorduk ya!
Usanmadım, koştum, çalıştım, didindim,kazanılması gereken paralar vardı, karın tokluğuna da olsa;güzeldi dedim.
İmla hatalarım ezelden beridir benleydi, aldırmadım.
Küçük hayaller kurdum, söylemedim; kendime sakladım.Sabah kahvaltısının açık çayı, denizin kokusu; çalışırken dinlediğim müziklerim vardı, mutlu olabilmek için sefertasıma kolay ulaşabileceklerimi doldurdum.Başka çareler, başka başka fikirler aramadım, iş yerinde yemeğimizi de veriyorlardı, daha ne olsundu.
Böyle bir hayat yaşadım işte… daha ne olsun ki!
Hayat bazen zordu; çok düşünen herkes için; hayat bazen kolaydı çocuklar, yaşlılar ve sokak kedileri için… Hayat bazen olağandı, kabullenebilen yıldızlar için…
Vaat edilenlere inanmamayı doğarken kulağımıza fısıldamışlar… duyup duyabileceğimiz tek gerçeğimiz bu olmuştu, sonra ışıklar kapandı, sessiz bir mutluluk çöktü; uyuduk hepimiz…
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder